Jan de Jong, 07-03-2013
De gemeentelijke overheid heeft als taak om het huisvuil op te halen.
Via een uitzendbureau wordt er personeel ingehuurd om deze taak uit te voeren. Het uitzendbureau op haar beurt mag deze uitzendkrachten slechts voor een periode in dienst hebben voordat zij naar een volgende fase doorgroeien en zo meer rechten krijgen.
De uitzendbureaus ontslaan het personeel en mogen ze kennelijk ook ontslaan enkel en alleen om te voorkomen dat deze mensen doorgroeien naar een volgende fase.
Het werkaanbod van de inhuurder heeft hier niets mee van doen aangezien dat gewoon blijft en de ontslagen persoon vervangen zal moeten worden.
Op deze wijze zorgen de uitzendbureaus er voor dat hun personeel niet doorgroeit maar zich mogen melden voor een uitkering.
Na een half jaar werkloos te zijn geweest kan de persoon weer in dienst genomen worden en naar ik begrepen heb kan dit slechts 3 maal. Omdat er daarna zo ie zo een vast contract aangeboden moet worden.
Hetzelfde kunstje wordt vervolgens gedaan door een ander uitzendbureau en de inhuurder, in dit geval de gemeente, is weer verzekerd van "dure krachten"waar ze goedkoop van afkunnen.
De ingehuurde blijft met de kosten zitten. Geen ziektedagen vergoeding, geen pensioenopbouw, geen sociale zekerheden waardoor er geen mogelijkheid is om een hypothecaire lening te krijgen.
Kortom de mensen die het werk uitvoeren worden uitgebuit. Zij moeten er voor zorgen dat het uitzendbureau kan functioneren.
De gemeente maakt het zichzelf gemakkelijk en wil niet weten dat de mensen die voor haar het werk uitvoeren uitgebuit worden.
Ik vind dit een slechte zaak. Mogelijk dat ik niet alle aspecten op de juiste wijze begrepen heb maar dit is waar ik mijn kind in zie zitten.
Het werk gaat gewoon door maar de mensen die het uitvoeren moeten uitzendkrachten zijn, terwijl dat nimmer de bedoeling is geweest van dit systeem.
Wat is de toekomst voor mijn kind met dit wanstaltige systeem?
Kan hij zich hiertegen verweren door de gemeente aansprakelijk te stellen voor zijn gederfde inkomen?
Reactie infoteur, 07-03-2013
Zelf was ik 40 jaar bij mijn baas maar tijdens mijn laatste "werkzame" jaren had ik erg te doen met de jongere generatie die van flexbaan naar flexbaan "hopte", inderdaad zonder enig perspectief of vastigheid. In mijn ogen een zeer verfoeileijk systeem.
Lida, 08-05-2012
Ik ben 57 en werkte van 2009 tot 2012 als flex in de zorg, sinds december kreeg ik al veel minder werk en daar kwam nog bij dat ik last kreeg van een ongemak waardoor ik het zware werk op de verpleegafdeling niet meer kon doen, . In plaats van mij ziek melden vroeg ik lichter werk op de verzorging. Maanden zitten wachten op diensten en die zijn niet gekomen, geen werk geen inkomsten zo is dat, ik ben uiteindelijk zelf gestopt, we leven nu van 1 inkomen en dat gaat slecht, rekeningen blijven op de mat vallen, als flex voel ik me slecht behandeld, ik zeg wel eens als ik mijn patiënten net zo slecht zou hebben behandeld dan zou ik er al lang zijn uitgevlogen, flexers in de zorg worden misbruikt, ze worden ingezet in de spitsuren, als ze er zijn mogen ze zwaarste patiënten verzorgen, een hele ochtend alleen maar douchen, soms zijn er ook conflicten over of je wel of geen recht hebt op een koffie pauze, soms wordt je echt toegeblaft en gecommandeerde, je hoort nergens bij, fatsoenlijke uitleg over patiënten of de werkzaamheden zijn er niet, ik heb een ruime achtergrond in de verpleeghuiszorg en ben bekend met de meeste aandoeningen die je kan tegenkomen en hoe die te verzorgen, ik heb echt mensen zien komen van flex die totaal twee linkerhanden hadden en soms voor gevaarlijke situatie`s zorgde door onkunde, ook is het heel vaag wat je wel en niet mag, in feite mag je niks maar gezien de werkdruk en het personeelsgebrek doe je bijna alles.nu zit ik thuis, ik wil aan de slag maar kan niet meer de zware sleep en til klussen doen, mijn leeftijd is ook geen voordeel.
Reactie infoteur, 08-05-2012
Beste Lida
Een zeer herkenbaar beeld! Zelf ben ik de dans ontsprongen maar tijdens mijn werkzame periode zag ik de flexontwikkelingen met lede ogen aan. Ik zag de jongeren komen en weer gaan en geloof me, de mistoestanden spelen zich niet alleen in de zorg af. Op dit moment spelen zich vergelijkbare taferelen af in de werkkring van mijn kinderen.
Ik benijd de huidige generatie werknemers allerminst. In onze tijd kon je op basis van een vast dienstverband nog een toekomst opbouwen en een gezin stichten. De factor arbeid is in de huidige tijd verworden tot een wegwerpartikel dat elke menselijkheid ontbeert (de factor kapitaal wordt beter gewaardeerd en gekoesterd).
Ik begrijp dat ik je hiermee niet verder help, maar wil je met deze reactie toch een hart onder de riem steken en het allerbeste voor de toekomst wensen.
De auteur