Schadevergoeding voor slachtoffer geweld en seksmisdrijven

Slachtoffers van gewelds- en seksmisdrijven krijgen vaak een schadevergoeding toegekend. Tot september 2011 was het vaak echter zo dat de daders die vergoeding niet betaalden. Daarmee deden ze slachtoffers van geweld of seksmisdrijven nog meer schade, omdat die daar steeds mee bezig moest zijn. Nu is er een nieuwe regeling schadevergoeding voor slachtoffers van gewelds- en seksmisdrijven.

Je bent dader van een gewelds- of seksmisdrijf: de rechter kent een schadevergoeding toe

Slachtoffers van gewelds- of seksmisdrijven krijgen van de rechter vaak een schadevergoeding toegekend dat de dader hen moet betalen. Het punt is alleen dat de daders nog steeds macht hebben over het slachtoffer omdat zij zelf bepalen wanneer ze dat geld willen betalen. En dat is heel frustrerend voor het slachtoffer. Daarom heeft de overheid bepaald dat dit anders moet.

Schadevergoeding moet binnen 8 maanden betaald zijn

Daders van geweld- en seksmisdrijven die zeggen geen geld te hebben of niet willen betalen moeten binnen 8 maanden de schadeclaim betalen. Doen ze dat niet, dan doet de staat dit voor hen. De staat verhaalt het geld vervolgens weer op de dader.

De eerste slachtoffers van gewelds- of seksmisdrijven hebben hun schadevergoeding al gekregen van de staat

Begin september kregen de eerste mensen al het geld dat hun daders hadden moeten betalen van de staat overgemaakt door staatssecretaris Teeven van Veiligheid en Justitie.

Slachtoffer van misdrijf moest soms wel 3 jaar op zijn geld wachten

Slachtoffers van geweld moesten soms wel 3 jaar wachten op het geld dat de rechter had bepaald als schadeclaim, maar dat maar steeds niet werd betaald. Overigens zijn er ook mensen die na die 3 jaar nog steeds geen cent hadden gezien. De schadevergoeding wordt overigens geïnd door het Centraal Justitieel Incasso Bureau. Dat is volgens Teeven heel schadelijk voor het slachtoffer dat vaak blijvende schade ondervindt van het voorval en het geld ook nodig heeft om verder te kunnen. Teeven noemde als voorbeeld bij het overmaken van de eerste gelden een jongen die al in 2000 blind was geworden en die een claim van 46.000 euro was toegekend. In 2011 had hij echter nog maar 3200 euro gekregen van de dader. Daarmee kan de jongen die inmiddels een man is geworden bepaalde zaken niet betalen die hij wel nodig heeft doordat hij geen gezichtsvermogen meer heeft, het is ook een geestelijke belasting. Het slachtoffer wordt als het ware voor de tweede keer slachtoffer van een dader die gewoon niet betaalt voor wat hij heeft aangericht. En worden er steeds kleine bedragen overgemaakt dan wordt het slachtoffer iedere keer opnieuw geconfronteerd met het voorval. Als dat jaren zo doorgaat, kan het slachtoffer die periode nooit afsluiten.

De dader betaalt, de staat verhaalt

Door een nieuwe wetswijziging is nu bepaald dat een slachtoffer binnen 8 maanden het geld krijgt dat hem is toegewezen door de rechter en dat door de dader moet worden betaald. De staat haalt dat geld dan weer terug bij de dader.

Het aantal mensen dat een schadevergoeding krijgt na een misdrijf blijft klein

Hoewel het wel gemakkelijker is geworden om als slachtoffer een schadevergoeding te krijgen, krijgt toch nog steeds maar een klein aantal mensen zo’n toekenning. Dit komt omdat in veel gevallen de dader niet bekend is. Maar ook omdat er dan een aparte aanvraag moet worden gedaan voor een schadevergoeding. Overigens is er wel een ander plan in de maak voor alle slachtoffers van gewelds- en seksuele delicten. Zij komen in 2016 allemaal in aanmerking voor een voorschot dat maximaal 5000 euro hoog is.