Vernieling nader bekeken

Artikel 350 van het wetboek van strafrecht
Vernieling is strafbaar gesteld in artikel 350 van het wetboek van strafrecht en net als alle andere in de wet staande artikelen is ook dit artikel opgebouwd uit diverse elementen.De tekst van het artikel luidt:
Hij die opzettelijk en wederrechtelijk enig goed dat geheel of ten dele aan een ander toebehoort, vernielt, beschadigt, onbruikbaar maakt of wegmaakt, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste twee jaren of geldboete van de vierde categorie..
Opvallend bij dit artikel is dat er een tweede lid bestaat en daar gaat het niet meer om enig goed maar om een dier. De tekst luidt:
Met gevangenisstraf van ten hoogste drie jaren of een geldboete van de vierde categorie wordt gestraft hij die opzettelijk en wederrechtelijk een dier dat geheel of ten dele aan een ander toebehoort, doodt, beschadigt, onbruikbaar maakt of wegmaakt.
Elementen binnen artikel 350
Het element hijDaar waar het element hij staat, wordt ook 'zij' bedoeld. De wetgever heeft dit per definitie zo gesteld.
Het element opzettelijk
Bewezen moet worden dat de dader het feit opzettelijk pleegt. Dat hij onder invloed verkeerde van alcohol of zich groot moest houden ten opzichte van zijn maten tijdens die vernieling is natuurlijk geen argument en heft de opzettelijkheid niet op. Meestal is de bewijsbaarheid van de opzet geen enkel probleem, zeker niet als het gaat om een ruzie binnen relaties zoals werkgever-werknemer, vriend-vriend, man-vrouw etc.
Het element wederrechtelijk
Dit element keert wel vaker terug in een artikel en wil aangeven dat de verdachte die het feit pleegde geen toestemming of recht van de eigenaar had. Het blijft tenslotte mogelijk dat iemand het al lang prima vindt dat zijn televisie wordt vernield, als is het maar om via de verzekering geld te krijgen om het nieuwere type te kunnen kopen. Vandaar ook dat U als aangever verklaart dat niemand toestemming of recht had Uw goed te vernielen. Overigens zal de rechercheur in zijn proces-verbaal van verhoor van de verdachte opnemen dat de verdachte verklaart dat hij geen toestemming of recht had dat goed te vernielen. Het wordt gedaan voor de bewijsbaarheid van het element wederrechtelijk.
Het element enig goed
Natuurlijk moet er sprake zijn van enig goed en dat kan elk voorwerp zijn maar ook, zoals het tweede lid van dat artikel aangeeft een dier. Dierenmishandeling is ook strafbaar volgens artikel 36 van de Gezondheids- en Welzijnswet voor Dieren. In dat laatste artikel staat het dier centraal terwijl in artikel 350 lid 2 van het wetboek van strafrecht de persoon centraal staat. De grens tussen beide artikelen is vaag en zal uiteindelijk door de rechter bepaald worden. Feit blijft dat dierenmishandeling op verschillende manieren kan worden aangepakt.
Het element dat geheel of ten dele aan een ander toebehoort
Ook dat element kennen we al uit het artikel diefstal. Als je een aanval krijgt van woede of verstandsverbijstering en je eigen inboedel verandert in kachelhout ben je niet strafbaar ingevolge de wet. Dat geldt dus in principe ook voor het gezin waarin pa of ma de boel kort en klein slaat, overigens zal ook geen enkele verzekering tot uitkeren overgaan. De vernieling dient dus gericht te zijn op het goed, of in dit artikel ook het dier, dat geheel of ten dele aan een ander toebehoort. Schrik niet, zoals vermeldt, dierenmishandeling van je eigen dier is strafbaar gesteld in een andere wet en wordt in de regel ook zwaar gestraft.
De elementen vernielt, beschadigt, onbruikbaar maakt of wegmaakt
Deze elementen spreken een beetje voor zich ofschoon een advocaat op een zitting nog wel eens wat verwarring probeert te stichten. Vernielen is erg duidelijk maar als er slechts sprake is van een krasje dan hoeft het niet vernielen te heten en derhalve is beschadigen apart genoemd. Je kan een videorecorder zonder deze te vernielen onbruikbaar maken door hem netjes open te schroeven en het interieur wat aan te passen waardoor deze onbruikbaar wordt. Vandaar dus het onbruikbaar maken. Het wegmaken is een omstreden element want het ruikt wel erg naar diefstal als je enig goed wegmaakt. In het artikel diefstal staat genoemd dat je het goed moet toe-eigenen maar die opzet kan ontbreken en kan er dus sprake zijn van wegmaken als je enig goed wegzet op een plek die de eigenaar niet kent.
Het belang van aangifte doen
U wilt de vraag beantwoord hebben wat de politie doet met een aangifte ter zake vernieling. Als u als aangever niet komt met een foto van de persoon die de vernieling pleegt, dan wel getuige heeft van de vernieling dan zal uw aangifte verdwijnen achter de rododendrons, zoals een bekend conferencier eens zei. U krijgt uw bewijs van aangifte, u tevreden, verzekering tevreden en wij een registratie rijker. De politieambtenaar die belast is met het opnemen van aangiften ziet het opnemen van een aangifte ter zake vernieling dus niet als een uitdaging.Nu gaan we echter in de schoenen staan van de rechercheur, die in dienst komt en ziet dat er een jongeman is aangehouden ter zake vernieling. Hij werd op heterdaad betrapt toen hij spiegels van de auto schopte. Je krijgt als rechercheur de gevoelige plek van de verdachte te pakken en hij bekent op gegeven moment dat hij uit frustratie elke week wel 20 spiegels weg trapte. Hij bekent in totaal 120 vernielingen en verklaart dat hij er beslist meer gepleegd heeft maar het ook zo zeker niet meer weet. Als rechercheur heb je de wetenschap dat iemand alleen veroordeeld wordt op de aantoonbare vernielingen en je bent dus afhankelijk van het aantal aangiften dat je vindt in de politieadministratie. Immers wordt hij pas veroordeeld als die onafhankelijke rechter de aangifte heeft, dus de daadwerkelijke schade op papier heeft met daarnaast de bekentenis van de verdachte. De dader is tenslotte de enige die weet welke dag en tijd hij welke auto uitkoos om te vernielen. Aan de hand van zijn verklaring zullen dus alle aangiften gevonden moeten worden. Ofschoon we alle begrip hebben dat niet iedereen een aangifte wenst te doen in verband met de lange wachttijd, opgeven van eigen risico, het onbegrip soms van de betreffende politieman of wat voor reden dan ook, het blijft feit dat wij van die 120 bekentenissen slechts 10 tot 20 aangiften terugvinden in onze eigen administratie. Nog frustrerender is het als je van alle bekentenissen geen enkele aangifte vindt.
Voer voor de advocaat natuurlijk en de rechter kan de verdachte slechts veroordelen voor te weinig( of geen ) feiten waardoor de verdachte te snel weer op straat staat … om verder te gaan met zijn vernielingen want aan zijn echte probleem is niets veranderd.
Het doen van aangifte kan dus zeer zinvol en waardevol zijn.
Vele gemeenten kennen inmiddels het systeem van de elektronische aangifte en we vinden dan in ieder geval de nodige gegevens terug, die uiteindelijk leiden tot de veroordeling van een verdachte. Toegegeven, de kans dat we de dader van uw vernieling vinden is bijna “nul” maar daar staat lijnrecht tegenover dat we soms een dader moeten laten gaan omdat er geen aangifte is gedaan. U ziet dat ook u dus een steentje kan meedragen en kan meehelpen aan een veiligere omgeving.