Lampedaire failliet: het korte leven van een uitgeverij

Hoe snel het tij kan keren in het boekenvak: twee jaar na haar oprichting ging de Belgische uitgeverij Lampedaire al overkop. Aan het enthousiasme van de Nederlandse oprichtster Lempereur zal het niet gelegen hebben, maar het minste wat je kan zeggen is dat ze niet onbesproken was.

Een nieuwe uitgeverij

Op 10 september 2008 maakte een nieuwe uitgeverij in Vlaanderen haar opwachting. Bedoeling was binnen een zeer korte periode een bloeiende uitgeverij die rond bekende Vlamingen draaide uit te bouwen. Uitgeefster Valerie Lempereur was zeker van haar stuk en beloofde de grote uitgeverijen het vuur aan de schenen te leggen.

Valerie Lempereur

Lempereur is een ex-journaliste die van in den beginne de sensatiejournalistiek niet ongenegen was. Ze specialiseerde zich in thema’s in de criminele sfeer en werkte bij de Nieuwe Revu, later de Revu. Ze schreef een boek over de Bende van Venlo, die zowat kan vergeleken worden met de Bende van Nijvel in België. Toen ze zich als de minnares van tv-journalist Charles Groenhuysen voordeed voor een stuk over een vrouwengevangenis, werd ze prompt ontslagen. Bij een andere werknemer, Peter De Vries, misdaadverslaggever met een eigen tv-programma bij de familiezender SBS 6, zou ze vanwege bedrog ook al de bons gekregen hebben. “Dat liep van gerommel met declaraties tot liegen over wat ze deed, over de voorstelling van zaken. Ik heb later gemerkt dat ze een pathologische leugenaar is”, verklaarde De Vries op 3 oktober 1996 in De Volkskrant.

Voordien was ze al bevriend geraakt met de intussen vermoorde filmmaker Theo Van Gogh en wijlen Ischa Meijer. In 1999 verkaste ze naar Vlaanderen en ging daar aan de slag bij ‘familiebladen’ Story en TV Familie waar ze zich verdienstelijk maakte als verslaggeefster van smeuïge verhalen van Bekende Vlamingen en onder andere het echtscheidingsverhaal van Goedele Liekens bracht.

Voor Het Laatste Nieuws stelde ze een interviewreeks samen met de ouders van prinses Mathilde. Van haar kwam het verhaal hoe Mathildes vader, graaf Patrick d’Udecem d’Avoz, door zijn broer Henri, voormalig burgemeester van Poperinge, met de dood bedreigd werd. Tussen beide broers heerste er een jarenlange vete.

Sterke persoonlijkheid

Valerie Lempereur werd als man geboren en had een drugsprobleem in haar puberteit. Op 14 oktober 1996 vertelde ze hierover in Trouw: “Ik ben inderdaad 'omgebouwd'. Sommigen denken misschien dat ze toen ook mijn hersens eruit hebben gehaald, maar die werken nog prima. Dan is er nog het punt dat ik drugs gebruikt heb. Dat is waar, ik heb acht jaar gebruikt. Ik ben afgekickt. Daar ben ik trots op.”

Lempereur wordt omschreven als zelfzeker, ambitieus, gedreven en koppig, de perfecte kwaliteiten dus om haar droom op een dag waar te maken, het opstarten van een eigen uitgeverij hetgeen in de herfst van 2008 effectief gebeurde. Eindelijk zou ze kunnen uitgeven wat ze wilde en hoefde ze niet te dansen naar de pijpen van een baas, want journalisten kunnen immers nooit schrijven wat ze echt willen vond ze.

Lampedaire

De uitgeverij werd Lampedaire gedoopt en stelde zichzelf als een onconventionele boekenverdeler voor met een gezonde mix van ‘eigenzinnigheid, rebellie en kwaliteit’. Bedoeling was zich toe te spitsen op non-fictie binnen de politiek, de showbizz en de misdaad. Aldus bracht Lampedaire met de regelmaat van een klok boeken uit die op een of andere manier voor beroering zorgden zoals bijvoorbeeld Marijn Devalck die in ‘Mijn gedacht’ over zijn agressieve vader vertelde of Magriet Hermans die een boekje opendeed over biseksualiteit en haar problemen met overgewicht of de omstreden plastische chirurg Jeff Hoeyberghs die het gedrag van rolmodellen als Tom Boonen of Frey Van den Bossche verklaarde of journalist Douglas De Coninck die een boek over de Chinese gokmaffia schreef.

De spektakeluitgeverij, zoals ze soms genoemd werd, stelde vooral ex-journalisten tewerk die vaak de rol van ghostwriters speelden om minder getalenteerde BV’s een handje toe te steken. In het eerste jaar verschenen er een veertigtal titels en draaide men een omzet van twee miljoen euro.

Problemen

Maar al snel rommelde het binnen het bedrijfje met auteurs die hun mistevredenheid met de gang van zaken niet onder stoelen noch banken staken. Jean-Pierre Van Rossem en Jacky Lafon klaagden over het gebrek aan inspraak, het oneigenlijk gebruik van privémateriaal en het niet nakomen van gemaakte afspraken. De processen volgden elkaar in snel tempo op. Lempereur wuifde de kritiek hieromtrent weg met de opmerking dat elke uitgever wel eens problemen met zijn auteurs heeft, maar dat deze de pers niet halen omdat het dan doorgaans over onbekende schrijvers gaat.

Maar ook van buiten de uitgeverij was er intussen ongenoegen ontstaan: Van Halewyck beschuldigde Lampedaire ervan auteurs van hen weg te snoepen en Dag Allemaal klaagde Lempereur aan wegens lasterlijke aantijgingen en ondeontologische praktijken vanwege enkele voorpublicaties in Story.

Naar af

Begin 2010 verdween de website van het net, werd de telefoon niet meer opgenomen en bleek Lempereur haar schuldeisers niet meer te kunnen betalen. Nadat de facturen van een drukker niet werden voldaan liet deze beslag leggen op de activa van de uitgeverij. Het Centraal Boekhuis besliste de verspreiding van de boeken stop te zetten en half augustus werd de uitgeverij failliet verklaart.

Twee jaar had uitgeverij Lampedaire voor ophef gezorgd met talloze boeken van BV’s die open en bloot hun privéleven op straat gooiden. Roemloos ging ze ten onder. Het straffe verhaal van hoe alles in zijn werk is gegaan zullen we wellicht elders moeten lezen.