mijn kijk op

Woekerprijzen vaak gevolg van veel vraag bij te klein aanbod

Handelaren kopen toegangskaarten op van sportwedstrijden, evenementen, concerten e.d. met de bedoeling die kaarten vervolgens, tegen woekerprijzen door te verkopen aan de bezoeker. De Tweede Kamer is april 2010 akkoord gegaan met een wetsvoorstel dat moet tegengaan dat handelaren en ticketbureaus massaal entreekaartjes opkopen. Een wereldvreemd voorstel in een vrije markteconomie.

Handel is handel

Het is bekend dat als je via Internet toeganskaartjes wil aanschaffen voor een populair evenement, je eerder terecht komt op de sites van tussenhandelaren dan van het officiële verkoopkanaal. Die tussenhandelaren kopen soms tezamen zo’n 15 procent van de beschikbare kaarten op, om die tegen aanzienlijk hogere prijzen (soms het dubbele) door te verkopen aan individuele consumenten. Als het aan de SP en CDA ligt wordt die doorverkoop drastisch aan banden gelegd en mag de tussenhandel nog slechts administratiekosten en een magere provisie berekenen. Dat lijkt op zich een sympathieke maatregel, maar is er wel sprake van voldoende realiteitszin.

Overheidsbemoeienis niet de juiste weg

De overheid dient zich in een vrije markteconomie niet te bemoeien met de prijsvorming van producten en diensten en met het sturen en beïnvloeden van in en verkoop kanalen. Tenzij het gaat om typische overheidsvoorzieningen of ondernemingen die het algemeen nut dienen met een monopolistisch karakter, zoals het openbaar vervoer. Want als de overheid zich wel in allerlei minder essentiële zaken gaat mengen, zou het einde zoek zijn. Er zijn dan overigens wel urgenter en belangrijker zaken te bedenken dan de prijs van een luxeproduct, dat een voetbalkaartje of een ander soortgelijk toegangsbewijs nu eenmaal is.

De wet van vraag en aanbod

De prijzen die we met z’n allen betalen voor allerlei diensten en producten in de particuliere sector worden bepaald door de wet van vraag en aanbod. Geen echte wet, maar een marktmechanisme dat sinds het jaar nul automatisch werkt. Als er bijvoorbeeld minder vraag naar huizen is of naar aandelen, dan gaat de prijs vanzelf zakken tot het niveau, dat kopers weer wel geïnteresseerd zijn en er daarmee vraag en aanbod weer in evenwicht zijn. Als er meer melk wordt geproduceerd dan er vraag naar is, dan zakt de prijs. Helaas voor de boeren tot een niveau dat onder de kostprijs ligt. Zou de overheid zich daarmee echter gaan bemoeien, door bijvoorbeeld een minimum melkprijs te gaan dicteren, dan gaan de boeren logischerwijze gewoon door met massaal te veel produceren en ontstaan er onverkochte boterbergen en melkplassen. De overheid zou dan moeten bijbetalen om die spullen alsnog verkocht te krijgen. Een heiloze weg dus, waarvan we in het verleden door schade en schande hebben ondervonden dat die niet moeten inslaan.

Goud, olie, woekerpolissen, voetbalkaartjes, aandelen, kop koffie in Amsterdam

Zomaar enkele voorbeelden van zaken waar soms onevenredig veel winst op wordt gemaakt. De overheid moet zich er desondanks vooral niet mee bemoeien, want het is één groot wespennest. En als je één zaak aanpakt, moet je consequent zijn en die tienduizend andere scheve zaken ook recht zetten. Het communisme is er mede aan ten onder gegaan. En een onbelangrijk luxe toegangskaartje van een of andere voorstelling, is trouwens wel het laatste waar je energie in moet stoppen. Start dan liever met zaken aan de onderkant van de samenleving, zoals bijvoorbeeld de prijzen van geneesmiddelen. Maar nog beter: handen af van de prijsvorming in de vrije markteconomie.

Zwarthandelaren

Uiteraard geen goed woord voor degenen die vandaag de dag via websites via woekerwinsten de vroegere fysiek aanwezige zwarthandelaren vervangen. Maar kan de evenementenbranche daartegen zelf niet het nodige ondernemen, dmv samenwerking, één duidelijke site enz. Of vinden de organisatoren van die evenementen het misschien juist wel prettig dat 15% van de kaartjes alvast verkocht zijn aan die tussenhandel. dan is dat geld maar alvast binnen zullen ze ongetwijfeld denken.

Standpunt kabinet

Het kabinet ziet gelukkig weinig in een plan van CDA en SP om de handel in toegangskaarten voor concerten en andere evenementen te verbieden. Dat heeft minister van Economische Zaken Maria van der Hoeven (CDA) 18-3-2010 gezegd. Controle erop zou te veel geld zou kosten. Het kabinet vindt dat organisatoren zelf actie moeten nemen om doorverkoop tegen te gaan, bijvoorbeeld door kaarten op naam te verkopen. Een andere mogelijkheid is dat kaarten pas kort voor het evenement worden verstuurd., want dan wordt het lastig om op grote schaal kaarten door te verkopen. De vraag is of organisatoren het eigenlijk wel zo erg vinden.