Salaris vergelijken maakt ongelukkig

Wij willen graag weten wat andere mensen verdienen. Het inkomen is een populair onderwerp bij voornamelijk mannen. Indien blijkt dat iemand anders meer verdient, voelen de meeste mensen zich ongelukkiger. Uit Europees onderzoek door de Ecole de l'Economie uit Paris is gebleken dat werknemers ongelukkig worden van het vergelijken van het salaris. Drie van de vier ondervraagden voelen de noodzaak om het salaris te vergelijken. De vergelijkende mensen houden er echter een slecht gevoel aan over. Men blijkt zich er behoorlijk druk over te maken dat vrienden en familieleden meer verdienen. Meer verdienende collega’s stappen ze eenvoudiger over heen dan bij familie en familieleden. Het zijn voornamelijk de minder kapitaalkrachtige werknemers die een slecht gevoel overhouden na het vergelijken. Door nog meer te gaan vergelijken gaan ze zich nog ongelukkiger voelen.

Hoeveel verdient mijn collega?

Werknemers zijn niet echt nieuwsgierig wat hun directe collega’s verdienen. Dit weten ze namelijk wel ongeveer. Ook op de werkvloer is er enige terughoudendheid om te zeggen hoeveel iemand verdient. Het is eenvoudiger om te zeggen in welke loonschaal iemand zit. Op basis hiervan is het eenvoudig na te gaan hoeveel iemand ongeveer verdient. De opbouw in de salarisschaal is namelijk vaak gebaseerd op het aantal dienstjaren en er zit een minimum en een maximum aan de schaal. Nieuwsgieriger zijn wij naar de inkomsten van leidinggevenden. Deze zal er niet graag over willen vertellen om te voorkomen dat er woorden over gaan vallen.

Inkomen in overheidsfuncties

U kunt er eenvoudig achter komen hoeveel ambtenaren in bepaalde functies verdienen. Op de website van de overheid (inoverheid.nl) kunt u het salaris van ambtenaren raadplegen. Het gaat uiteraard om indicatiebedragen. Er bestaat veel aandacht voor de inkomsten van mensen die in dienst zijn van de overheid. Directeuren van overheidsbedrijven zouden niet meer mogen verdienen dan de Minister-president van Nederland. Toch blijkt vaak dat er voor bepaalde mensen een hoger inkomen is gereserveerd. Bepaalde cruciale rollen zijn weggelegd voor bepaalde toppers die uit het bedrijfsleven komen. Om deze mensen aan te kunnen trekken moeten de overheidsbedrijven diep in de buidel tasten.

Politici kiezen voor het bedrijfsleven

Bepaalde politici hebben een baan waar ze zeer veel tijd in moeten steken. Dit geldt vooral voor politieke kopstukken in de maanden voor de verkiezingen. Een werkweek van zestig uur zal eerder standaard zijn dan een uitzondering. Ook buiten de verkiezingen om zullen zij niet voldoende hebben aan veertig uur in de week. In vergelijking met het bedrijfsleven blijft het inkomen van politici op topposities achter. Ministers en Kamerleden zullen na een actieve carrière in de politiek ook gewild zijn op de arbeidsmarkt. Dit geldt vooral voor de kopstukken uit de politiek. Zij zullen in de private sector hogere salarissen kunnen vragen. Het bedrijfsleven wil graag gebruik maken van de kennis en connecties van deze personen.

Hoog salaris maakt niet gelukkig

Werknemers op topposities in bedrijven hebben over het algemeen geen eenvoudig bestaan. Ze moeten veel uren maken en het gezinsleven schiet er hierdoor wel eens bij in. Daarnaast voelen ze ook veel druk vanuit hun baan. Ze hebben veel te maken met stress, en zijn eindverantwoordelijke voor het beleid van het bedrijf. U kunt beter een baan hebben die u echt leuk vind en die u ’s avonds kunt afsluiten in uw hoofd. ’s Nachts wakker liggen door de zorgen is het extra geld niet waard.